Ερώτων και αοράτων:
Ένα e-mail που έλαβα τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων μου ζητούσε μια διεύθυνση για να αποσταλεί αυτό το βιβλίο. Μετά από μια βδομάδα περίπου είχα ένα αντίγραφο στα χέρια μου και από τότε κάθε μέρα σχεδόν διάβαζα μερικές σελίδες στο δρόμο προς τη δουλειά. Τώρα που ολοκλήρωσα την ανάγνωσή του είμαι σε θέση να σας παρουσιάσω το πόνημα του κ. Παναγιωτίδη, τον οποίο φυσικά και ευχαριστούμε για την ευγενική του κίνηση να μας το αποστείλει δωρεάν.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, με αρκετά μεταφυσικά στοιχεία και έντονα συναισθηματική αφήγηση. Η ιστορία μας περιγράφει το ταξίδι δυο άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων προς τον ίδιο ωστόσο προορισμό, με αρκετά αναπάντεχες εξελίξεις. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες διότι πραγματικά υπάρχει κίνδυνος να σας χαλάσω την «έκπληξη», θα αρκεστώ στο να πω απλά μερικά σημεία που μου έκαναν εντύπωση κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Πρώτο και πολύ σημαντικό είναι ο γραπτός λόγος του συγγραφέα που κινείται κυρίως σε λυρικά μονοπάτια και εκπέμπει στον αναγνώστη μουσικότητα σε κάθε πρόταση. Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα με τη συγγραφική ικανότητα του κ. Παναγιωτίδη απ’ τις πρώτες κιόλας σελίδες, αφού διαθέτει αρκετά πλούσιο λεξιλόγιο, ενώ συχνά χρησιμοποιεί -ας μου επιτραπεί ο όρος- λαϊκές λέξεις, που θα άκουγε κανείς ταξιδεύοντας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας από στόματα κυρίως χωρικών, οι οποίοι μιλούν την τοπική τους διάλεκτο.
Δεύτερο σημείο ήταν ο μονόλογος-φλυαρία του «Χείρωνα», ο οποίος πέραν του ότι καταλαμβάνει περίπου 10 σελίδες, είναι πραγματικά ένα συγγραφικό αριστούργημα. Προσωπικά διαβάζοντάς τον ομολόγησα πολλές φορές πως ταυτίζομαι με τις απόψεις που εκφράζει και πως άνετα θα μπορούσε να είναι ένας σύγχρονος λόγος υπεράσπισης του διαβόλου. Τρομακτικό…
Τρίτο και τελευταίο σημείο είναι η ιδέα του συγγραφέα να παίξει καθ’ όλη τη διάρκεια της εξιστόρισης με το χρόνο. Η παράλληλη περιγραφή των γεγονότων με την πραγματοποίησή τους είναι αρκετά πρωτότυπο ως εύρημα και προσδίδει στο διήγημα μεταφυσικό χαρακτήρα.
Εν κατακλείδι, ο κ. Παναγιωτίδης συνέγραψε ένα αρκετά αξιόλογο έργο, που πάνω απ’ όλα προσφέρει την ευχαρίστηση της ανάγνωσης σε όποιον αφιερώσει λίγο χρόνο να το διαβάσει. Είναι πολύ σημαντικό να στηρίζουμε την ελληνική λογοτεχνία, πόσο δε τα μυθιστορήματα που όπως και να το κάνουμε έχουν εκλείψει σ’ αυτήν τη χώρα. Καλή ανάγνωση!
Ένα e-mail που έλαβα τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων μου ζητούσε μια διεύθυνση για να αποσταλεί αυτό το βιβλίο. Μετά από μια βδομάδα περίπου είχα ένα αντίγραφο στα χέρια μου και από τότε κάθε μέρα σχεδόν διάβαζα μερικές σελίδες στο δρόμο προς τη δουλειά. Τώρα που ολοκλήρωσα την ανάγνωσή του είμαι σε θέση να σας παρουσιάσω το πόνημα του κ. Παναγιωτίδη, τον οποίο φυσικά και ευχαριστούμε για την ευγενική του κίνηση να μας το αποστείλει δωρεάν.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, με αρκετά μεταφυσικά στοιχεία και έντονα συναισθηματική αφήγηση. Η ιστορία μας περιγράφει το ταξίδι δυο άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων προς τον ίδιο ωστόσο προορισμό, με αρκετά αναπάντεχες εξελίξεις. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες διότι πραγματικά υπάρχει κίνδυνος να σας χαλάσω την «έκπληξη», θα αρκεστώ στο να πω απλά μερικά σημεία που μου έκαναν εντύπωση κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Πρώτο και πολύ σημαντικό είναι ο γραπτός λόγος του συγγραφέα που κινείται κυρίως σε λυρικά μονοπάτια και εκπέμπει στον αναγνώστη μουσικότητα σε κάθε πρόταση. Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα με τη συγγραφική ικανότητα του κ. Παναγιωτίδη απ’ τις πρώτες κιόλας σελίδες, αφού διαθέτει αρκετά πλούσιο λεξιλόγιο, ενώ συχνά χρησιμοποιεί -ας μου επιτραπεί ο όρος- λαϊκές λέξεις, που θα άκουγε κανείς ταξιδεύοντας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας από στόματα κυρίως χωρικών, οι οποίοι μιλούν την τοπική τους διάλεκτο.
Δεύτερο σημείο ήταν ο μονόλογος-φλυαρία του «Χείρωνα», ο οποίος πέραν του ότι καταλαμβάνει περίπου 10 σελίδες, είναι πραγματικά ένα συγγραφικό αριστούργημα. Προσωπικά διαβάζοντάς τον ομολόγησα πολλές φορές πως ταυτίζομαι με τις απόψεις που εκφράζει και πως άνετα θα μπορούσε να είναι ένας σύγχρονος λόγος υπεράσπισης του διαβόλου. Τρομακτικό…
Τρίτο και τελευταίο σημείο είναι η ιδέα του συγγραφέα να παίξει καθ’ όλη τη διάρκεια της εξιστόρισης με το χρόνο. Η παράλληλη περιγραφή των γεγονότων με την πραγματοποίησή τους είναι αρκετά πρωτότυπο ως εύρημα και προσδίδει στο διήγημα μεταφυσικό χαρακτήρα.
Εν κατακλείδι, ο κ. Παναγιωτίδης συνέγραψε ένα αρκετά αξιόλογο έργο, που πάνω απ’ όλα προσφέρει την ευχαρίστηση της ανάγνωσης σε όποιον αφιερώσει λίγο χρόνο να το διαβάσει. Είναι πολύ σημαντικό να στηρίζουμε την ελληνική λογοτεχνία, πόσο δε τα μυθιστορήματα που όπως και να το κάνουμε έχουν εκλείψει σ’ αυτήν τη χώρα. Καλή ανάγνωση!