Υπατία ελεύθερη
Η κόρη μου
Υπατία
έλαβε όλη
μου τη φροντίδα
και πρώτος
εγώ ο Θέωνας,
φιλόσοφος κι
αστρονόμος,
υπήρξα
δάσκαλός της
μα χάθηκε
πια
αυτή που
λάμπρυνε
την
Αλεξανδρινή Πλατωνική Σχολή,
αυτή που
θαύμασαν και φθόνησαν με πάθος.
Ενώ
επέστρεφε στο σπίτι επί δίφρου,
την κύκλωσε
όχλος ζηλωτών
την έπιασε
με βία
την έσυρε
στο Caesarium
κι εκεί την
γύμνωσε
της έσκισε
τις σάρκες μ’ αιχμές κεράμων
κι ύστερα
τεμαχισμένο τ’ ωραίο σώμα της
το έριξε
κομμάτια στην πυρά.
Ήταν Μάρτιος
του 415
κι η έχθρα
δύο ανδρών
του
επισκόπου Κύριλλου
και του
επάρχου Ορέστη
του θανάτου
της ήταν αιτία.
Μάλλον του
Κύριλλου η θέληση
του όχλου
καλλιέργησε το μένος
κατά των
εθνικών
κι αν
λάμπρυνε την πόλη η κόρη μου Υπατία
συνήθεις
είναι πια
στην
Αλεξάνδρεια τέτοιες σκηνές αιματηρές.
Υπατία δέσμια
Απέλειπε το
κάλος, το πνεύμα της Υπατίας
έσβησε η
Πλατωνική σχολή Αλεξανδρείας
εγώ ο Θέωνας
φιλόσοφος και δάσκαλός της
φρόντισα της
κόρης μου εντέλει το χαμό της.
Αλλόφρονες
χριστιανοί τη γύμνωσαν με βία
και της
κατέσχισαν με κεράμους τη σάρκα
τεμάχισαν τ’
ωραίο σώμα με φονική μανία
την έκαψαν
παράφορες έφτασαν στα άκρα.
Πίστευαν η
σοφία της τον Κύριλλο απειλούσε
κι αυτός των
μαθητών της τον αριθμό φθονούσε
και για του
Έπαρχου την έχθρητα την είχε αιτία.
Στου
Caesarium τη σκάλα σκοτώθηκε η Υπατία
κι αν
λάμπρυνε την Αλεξάνδρεια μέχρι χθες
συνήθεις
είναι πια εδώ σκηνές αιματηρές.
Υπατία σε πέντε μέρη
Υπατία μου
κατακρεουργημένη
στο
Caesarium.
Τεμαχισμένη
ωραία Υπατία
η σοφία σου.
Κομμάτια
μαζί
Υπατίας,
σοφίας
του όχλου
τροφή.
Ορέστη κοίτα
νεκρή η
Υπατία
καίγεται στο
φως.
Γυμνή στη
σκάλα
του
Caesarium σβήνουν
κάλος και
πνεύμα.
Caesarium
Στόματα
γλώσσες φωτιά
κομματιάζουν
οι κέραμοι
κατρακυλούν
στη σκάλα μου πάνω
κομμάτια
κομμάτια η Αλεξάνδρεια
της Υπατίας
οι κραυγές
το δέρμα της
φιλοσοφίας
του όχλου η
λαύρα
η σκόνη της
πλατωνικής σχολής
καπνίζει ο
Κύριλλος στη ράχη μου
αποκαΐδια
ιδεών
και στάχτες
μιας φιλοσόφου
εδώ από τη
σκάλα μου
οι αιματηρές
σκηνές
γίνανε πια
συνήθεια.
