Το σονέτο του άλφα



Άλφα κάτω απ’ του παιδιού το μαξιλάρι
και ωμέγα επάνω στου παππού τη γλώσσα
με τα χρόνια, όσα δώσει και όσα πάρει,
με τα λόγια τι να πρωτοθυμηθείς και πόσα;

Απ’ το βήτα ανηφόριζε στο χι, στο ψι
ανήφορος κατήφορος ένα και τ’ αυτό
Γέλια, κλάματα μαζί σε στρογγυλό ταψί;
Βάλε λόγια βγάλε χρόνια λέει το γραφτό.

Ίδια η γλώσσα πριν από την πρώτη λέξη
πριν από την τελευταία πάλι το άλφα,
αν ήρθα και αν φύγω, ποιος το ’χει διαλέξει

στο τέλος του ωμέγα πάλι έχει άλφα
φύλαξε, παιδί, του παππού λιγάκι νάμα
πριν γεννηθείς και πριν πεθάνει ίδιο θαύμα.